Met een bachelor verkeerskunde met specialisatie stedenbouw en een master landschapsarchitectuur is het logisch om het te hebben over de grenzen tussen vakgebieden. De grenzen tussen stedenbouw, landschapsarchitectuur en verkeerskunde vervagen.
Voor sommigen is dit eng, voor anderen een uitdaging. Ik denk dat het iets noodzakelijks is voor de wereld waarin we nu leven. Een wereld waarbij participatie een steeds belangrijkere rol speelt. Waarbij van de (des)kundige wordt verwacht dat die zijn kennis deelt met anderen en de verbinding zoekt.
Het vervagen van grenzen tussen vakgebieden levert integralere resultaten op. Door het samenspel van verschillende disciplines ontstaan ideeën die niet door één discipline hadden kunnen worden bedacht.
Voor sommigen is dit eng, voor anderen een uitdaging. Ik denk dat het iets noodzakelijks is voor de wereld waarin we nu leven. Een wereld waarbij participatie een steeds belangrijkere rol speelt. Waarbij van de (des)kundige wordt verwacht dat die zijn kennis deelt met anderen en de verbinding zoekt.
Het vervagen van grenzen tussen vakgebieden levert integralere resultaten op. Door het samenspel van verschillende disciplines ontstaan ideeën die niet door één discipline hadden kunnen worden bedacht.
Van oudsher zei de verkeerskundige iets over het wegprofiel, de stedenbouwkundige iets over het straatbeeld en de landschapsarchitect iets over het openbaar groen.
Dat was bij grote infrastructurele projecten niet anders. De verkeerskundige bepaalde het tracé, de landschapsarchitect mocht de overhoekjes inkleuren. De stedenbouwkundige mocht proberen iets te zeggen over een zichtlijn. Gelukkig verandert dat.
De Centrale As van Nijega naar Dokkum is daarvan een mooi voorbeeld.
Door een mooi samenspel is er een nieuwe lijn door het landschap getrokken die rekening houdt met zijn omgeving en het doel waarvoor die is gemaakt. Hij probeert niet een barrière te zijn voor mens, dier en plant. Hij zoekt juist de verbinding.
Zowel fysiek als visueel is de grens tussen weg en landschap vervaagd. Hij laat duidelijk zien door welk landschap je rijdt en welke structuren je kruist. Daarnaast wordt de reistijd naar het noordoosten van Friesland flink verkort. In het realisatieproces is geprobeerd gemeenschappen te verbinden. Bij oplevering kon een ieder die dat wilde de weg met een fietstocht omarmen.
Belangrijk hierbij is dat de ene discipline iets van de andere weet, maar zich bewust is dat die er niet alles van weet. Men waardeert de kennis en input die een ander kan leveren. Men wordt meer een gelijke. Dit hoort in de opleiding al verankerd te zijn.
Dan vervagen de grenzen en wordt verbinding gezocht.
Centrale as , www.decentraleas.nl
H+N+S Landschapsarchitecten , www.hnsland.nl
